Hotel Rwanda

Terwijl dit Blog onderhand begint te lijken op het zoveelste min of meer gefaalde project, en voor ik twee weken naar Italië ga, nog even een stukje over de film die ik gisteren gezien heb: Hotel Rwanda.

Hotel Rwanda is nou een van de zeldzame films die ik persoonlijk zou willen toevoegen aan een soort van "culturele canon", oftwel een lijst van boeken en films die iedereen gelezen/gezien moet hebben. Hotel Rwanda heeft namelijk twee lessen voor ons in petto. De eerste is dat het rijke, ik zou zelfs zeggen decadente, Westen zich niet zo onverschillig moet opstellen tegenover de Derde Wereld, zeker niet nadat het er eerst zelf een rotzooitje van gemaakt heeft in veel gevallen. De tweede les zit hem in het verderfelijke verschijnsel van nationalisme, en het daarmee gepaard gaande afbakenen van etnische groepen.

De film vertelt het verhaal van Paul Rusesabagina, een Hutu, die in een vier-sterren hotel werkt. Nadat de Hutus hun genocide van de Tutsis beginnen wordt het hotel van Paul een vluchtplaats voor Tutsis. Paul en zijn Tutsi vrouw lijken gered als vrachtwagens van het Britse leger bij het Hotel arriveren, maar de Britten komen slechts alle Europeanen activeren en weigeren de Rwandezen te beschermen. Paul weet het Hotel meerdere malen van de Tutsis te redden door zijn contact met een Hutu generaal, die hij omkoopt en later zelfs bedreigd met het oorlogstribunaal. Uiteindelijk weten VN soldaten de mensen uit het Hotel te evacueren naar het gebied van de Tutsi rebellen.

Wat de film niet laat zien is dat de Tutsi rebellen later ook weer verantwoordelijk zijn voor de (soms indirecte) dood van vluchtende Hutus. Wat de film wel laat zien is dat Hutus en Tutsis weinig verschillen, volgens Wikipedia was het zelfs een economisch in plaats van etnisch verschil voordat de Belgische kolonisten kwamen. Hotel Rwanda is een echte eye-opener, maar zorg wel dat je een zakdoek bij de hand hebt, want uit je zojuist geopende ogen kunnen heel goed tranen gaan stromen.